Vincente Garcia en Cinzia Cumini
Hybride design
Een kleine tien jaar geleden werden Vicente Garcia en Cinzia Cumini aangesteld als artdirector van Cesar. Het duo begeleidde het bedrijf op weg naar een nieuwe identiteit.
Vicente loopt opnieuw naar de metershoge boekenkast. Hij draait drie keer met zijn ogen, gaat op zijn tenen staan en haalt een klein, dun boekje tevoorschijn. Bij de derde gele notitiesticker slaat hij het open en wijst op een foto.
“Deze Italiaan heeft zijn patent op een onderdeel van de gloeilamp verkocht aan Edison en is daar schatrijk van geworden”, vertelt de ontwerper. “Hij kwam hier vandaan. Daarom was Udine een van de eerste Europese steden met openbare straatverlichting. Ik geloof dat alleen Londen en Milaan eerder waren. Later heeft zijn familie dit monumentale pand gekocht, waarin wij nu een studio huren.”
Als Vicente terugloopt naar de kast, neemt zijn vrouw Cinzia het gesprek over: “Ik kan nooit een boek vinden in die kast, maar hij heeft in zijn hoofd een systeem ontwikkeld dat hij alleen zelf begrijpt.”
Rijke historie
De boekenkast bestrijkt de volledige wand van de studio. Het metershoge gordijn bedekt de ramen aan de achterzijde, maar door de ramen aan de voorkant valt veel licht. Het duo ontwerpt aan een enorme witte tafel, die ook dienstdoet als vergaderruimte. In de kamer ernaast werken hun collega’s.
Sinds 2014 drukt hun studio Garcia Cumini een
stevige stempel op het keukenmerk Cesar. Dit Noord-
Italiaanse bedrijf bestaat al sinds de jaren ’60, maar toen het bedrijf een kleine tien jaar geleden stagneerde, werden Vicente en Cinzia aangesteld als artdirector. Sindsdien zitten ze een dag in de week met een team van Cesar om de tafel.
“Cesar heeft een rijke historie, maar vroeg ons om de merkidentiteit te versterken en een consistente, onderscheidende stijl te definiëren”, blikt Cinzia terug. “Wij hebben het bedrijf geholpen om haar oude waarden nog scherper te definiëren. We hebben daar onze eigen creativiteit aan toegevoegd. Dat leidde tot nieuwe functies en vormen.”
Domino
“Maar we moesten geduldig zijn”, vult haar partner Vicente aan. “Keukenbedrijven zijn net een dominospel. Alles hangt met elkaar samen. Eerst hebben we in detail de te nemen stappen bestudeerd. Daarna hebben we het aantal modellen in de collectie samen met Cesar teruggebracht tot de essentie. Pas daarna zijn we nieuwe modellen gaan toevoegen. Beetje bij beetje hebben we gebouwd aan een nieuwe identiteit.”
De twee laatste collecties werden gepresenteerd tijdens de vorige Salone del Mobile in Milaan. Het gaat om de modellen Tangram en Unit Pocket. De eerste collectie is gebaseerd op de geometrische vormen van het gelijknamige Chinese spel Tangram. Het bestaat uit vijf gebogen elementen die naar wens kunnen worden gecombineerd met rechte elementen om keukens met ongebruikelijke, kronkelige vormen te creëren. Dit kan als keukeneiland, maar ook tegen een muur, of zelfs kronkelend om een hoek gebogen.
“De Unit Pocket is een evolutie van de oude lijn Unit”, vertelt Cinzia over het andere model. “Het is nog steeds een vrijstaande, compacte keuken die je mee kunt verhuizen als meubilair. Maar we presenteren hem nu nadrukkelijk als een subtiele roomdivider, met een venster naar andere ruimtes.”
Middenweg
“Eigenlijk is het heel simpel”, verduidelijkt Vicente. “Vroeger werden keukens door een muur afgescheiden van de woonkamer. Tegenwoordig breken mensen de muur door om open
keukens te creëren. Wij kiezen een middenweg. Door de Unit Pocket op de plaats van de oude muur te zetten, trek je de keuken bij de woonkamer. Je kunt de keuken zien, je kunt er omheen lopen, en er is continu contact tussen beide ruimtes. Maar er blijft een subtiele scheiding. En door het meubel aan weerszijden anders in te richten, kun je het verschillende functies geven. Aan de keukenkant kun je denken aan het bewaren van voedsel, maar aan de andere zijde kan het meubel het karakter van een boekenkast aannemen.”
“Het past binnen onze filosofie om ontwerpen niet al te rigide te maken”, vult Cinzia aan. “We streven naar hybride design, dat zich vormt naar de eindgebruiker of de gebruiker handvaten biedt om producten eigen te maken.”
Bleu
Zo verschillend als hun keukens is het duo zelf ook. De Italiaanse Cinzia Cumini beleefde haar jeugd als enig kind in de provinciestad Udine. Vicente Garcia groeide op in een groot gezin in het Spaanse Valencia. Zij kreeg de liefde voor design via het familiebedrijf met de paplepel ingegoten. Hij werd gevormd op de Design Academie in Barcelona en een stage bij het gerenommeerde Spaanse bedrijf Santa & Cole.
“Dat ben ik”, zegt Vicente, als hij wederom een boek uit de boekenkast heeft getoverd. Ditmaal heeft hij hem opengeslagen bij een foto van een ietwat bleue jongen.
“Op dag drie van mijn stage kwam de Spaanse koninklijke familie langs”, vertelt hij lachend. “Omdat het bureau een onderscheiding had gekregen, moest ik gelijk met de koninklijke familie op de foto.”
Na zijn studie ging hij bij datzelfde bedrijf aan de slag als ontwerper. Maar omdat hij de wereld wilde zien, nam hij ontslag. Hij dacht dat een financiële buffer van zes maanden voldoende was om aan de bak te
komen in Milaan. Maar na vijf werkloze maanden gaf hij het op. Vierhonderd kilometer naar het oosten vond hij wel werk. Hij verhuisde naar Udine om er nooit meer weg te gaan.
Samen
Cinzia had ondertussen een opleiding aan de kunstacademie afgerond en werkte als design-verkoper in het familiebedrijf. Daar ontmoetten de Spanjaard en Italiaanse elkaar voor het eerst. Een paar jaar later sloeg de vonk over. Eerst privé, maar toen ze merkten dat hun kijk op design ook verbinding bracht, begonnen ze samen een designstudio. Inmiddels ontwerpen ze meubilair, lampen en badkamer-producten voor merken als Agape, Zanotta, Arper en Barovier&Toso.
“Soms is het eng in hoeverre we een soort mind reading hebben ontwikkeld”, vertelt Cinzia. “Dan wil ik tijdens een briefing iets zeggen, maar een seconde eerder zegt Vicente precies wat ik in mijn hoofd heb. En andersom gebeurt dit ook.”
“Samen zijn we beter dan apart”, verduidelijkt haar man. “Maar we starten opdrachten gescheiden. Eerst brainstormen we ieder in ons eigen hoofd en pas daarna confronteren we elkaar met elkaars gedachten. Vervolgens gaan we op een van die richtingen verder of we combineren beide paden.”
Nieuwe baby
Ieder project beschouwen we daarbij als een nieuwe baby”, vult Cinzia aan. “Ook als we geloven dat we de perfecte tafel, stoel of keuken hebben ontworpen, gooien we de sleutel weg, zodat we de volgende keer weer helemaal vanaf nul moeten beginnen. Anders word je al snel een herhaling van jezelf.”
In totaal telt de studio vijf mensen. Naast het duo gaat het om een productontwerper, een grafisch ontwerper en een architect. Het is de logische uitkomst van de multidisciplinaire aanpak die de studio voorstaat. Want naast het pure ontwerp, denken ze graag mee over productidentiteit en marketing. Cesar is daar het beste voorbeeld van. Als artdirectors ontwerpen ze ook de beursstands en de flagshipstore van Cesar. Ook hebben ze het retail book gemaakt, waarin regels en aanwijzingen staan voor de indeling van showrooms.
“Al vrij snel hebben we in overleg met Cesar besloten om keukens niet langer in een studio te fotograferen”, vertelt Vicente, terwijl zijn ogen in de boekenkast speuren naar een catalogus uit 2016. “In plaats daarvan fotografeert een kunstfotograaf de keukens in echte woningen, met natuurlijk licht. Destijds was het een gewaagde keuze, maar je ziet dat het werkt, want als je brochurefotografie benadert als kunstfotografie raken foto’s veel minder snel gedateerd. Zeg nou zelf: je zou niet zeggen dat dit een catalogus van zeven jaar geleden is, toch? De bijzondere kaders en het natuurlijke licht zorgen voor tijdloze composities.”