Alpes Inox

Keukens voor het leven

Alpes Inox. Zo heet het bijzondere staaltje handwerk uit de Italiaanse stad Bassano del Grappa: ‘You love it, or hate it.’

Zachtjes aait hij het keukenblad met zijn polijstborstel. Hij blaast even, smeert nog een beetje harsolie op het blad, wrijft het uit met een doek en zet de borstel weer aan. Minutenlang is hij bezig met hetzelfde hoekje. Pas als hij helemaal tevreden is, verplaatst hij de borstel een paar centimeter naar links. Nog een paar vierkante meter te gaan. En dan moet de onderkant nog. Een paar meter verderop staat een andere Italiaan die precies hetzelfde doet. Het is handwerk zoals je nog maar zelden ziet in Europa.

Onderzeeboot 
Vakblad DVK is in Bassano del Grappa. Een prachtig, deels ommuurd stadje op een uur rijden van Venetië. Gebouwd rondom rivier La Brenta, leunend tegen de uitlopers van de Dolomieten. Aan de rand staat de fabriek van Alpes Inox. Vroeger werd er keukenapparatuur gemaakt, maar de laatste decennia verschoof de focus naar keukens. Het zijn keukens die voor honderd procent worden vervaardigd uit roestvrijstaal. Het rvs zou qua robuustheid niet misstaan op een onderzeeboot, maar het is zo verfijnd afgewerkt dat je je haast niet kunt voorstellen dat de onderdelen aan elkaar zijn gelast.
“Moet je kijken”, zegt Peter Schutte, wijzend op een ondefinieerbare machine. “Dat zoiets nog wordt gemaakt. Fantastisch, toch?” Veel lezers van dit blad kennen onze gids. Misschien al van de tijd dat hij accountmanager was bij Whirlpool. Of anders van zijn werkzaamheden voor PlasmaMade, Sub-Zero & Wolf of Boretti. Tegenwoordig verdient Schutte zijn geld als distributeur van Fhiaba. Daarnaast is hij de Nederlandse agent van onder meer Foster, Fisher & Paykel en Alpes Inox.

Geen middenweg 
Fhiaba is mijn brood”, zegt hij er zelf over. “Alpes Inox is het beleg. Goed beleg, dat wel. Maar een moeilijk product. Zo mooi en speciaal dat het alleen voor liefhebbers is. Daarom zoek ik niet actief naar dealers. Mensen moeten het per se willen verkopen. Pas dan kunnen we praten. Dat klinkt misschien arrogant, maar zo bedoel ik het niet. Er bestaat geen middenweg. You love it, or hate it.”
Schutte voelt zich zichtbaar thuis bij de warme, familiaire sfeer in de fabriek. Niemand passeert elkaar zonder even te stoppen. Vaak gaat het gesprek gepaard met een grap. Hij kent de chauffeurs, de commercieel manager, de dames van de administratie en de Italiaan die al meer dan zeventig jaar in de fabriek werkt en over wie wordt gefluisterd dat hij iedere machine zelfstandig zou kunnen repareren. En natuurlijk de broers Moretto die het bedrijf leiden.

Zijstap 
Hun vader begon Alpes Inox in 1954 in de buitenwijken van Bassano del Grappa. Eerst maakte hij spoelunits van metaal en porselein, maar in de jaren ’60 kwam zijn eureka-moment. Hij besloot alleen nog producten van honderd procent staal te gaan maken. Spoelbakken, maar ook andere keukenapparatuur zoals kookplaten, ovens en afzuigkappen.
Maar toen de wereld globaliseerde en de grote spelers de productie opvoerden, was zijn bedrijfsmodel niet lang houdbaar. De oplages waren te klein en het werk te arbeidsintensief. Daarom nam Nico Moretto achttien jaar geleden een belangrijk besluit. Naast apparaten ging hij ook keukens maken. Maar dan zo uniek dat hij geen concessies hoefde te doen aan de afwerking of de kwaliteit. De zijstap werd beloond. Inmiddels vormen de keukens 75 procent van de omzet.
“Alle keukens worden in deze fabriek in elkaar gezet en afgewerkt, inclusief de apparatuur”, legt Schutte uit. “Ik adviseer geïnteresseerden om in ieder geval een oven van Alpes Inox te nemen. Dat is toch het mooiste. Maar in principe kun je alle apparatuur kiezen. De bestelling stuur ik naar Italië en dan wordt het hier ingebouwd, helemaal in de Alpes Inox stijl, met bijpassende knoppen en grepen. Daarna wordt de keuken in een grote houten box verscheept. Op locatie hoef je hem alleen maar op de juiste plaats te zetten. De installatie behelst niet veel meer dan een paar stekkers aansluiten en de kraan terugmonteren.”

Opklappen 
Naast de fabriekshal staat nog een pand: de showroom. Het dak wordt gedragen door een constructie zonder palen. Daardoor bestaat de loods van binnen uit één grote ruimte zonder tussenmuren. De muur bij binnenkomst is wit geschilderd. Tegen deze wand zijn de meeste productfoto’s naast dit artikel gefotografeerd. Verderop staan losse units, een beetje zoals beursstands. Sinds een jaar doen ze dienst als showroom. In iedere unit staat een andere opstelling.
Om de weidsheid van de mogelijkheden te benadrukken staan er ook keukens met een corian blad of houten lades. Maar verder ademt alles staal; de kasten, de losstaande apparaten, de buitenkeukens op wielen. Zelfs de voor het oog onzichtbare onderdelen zijn van gepolijst staal, evenals de doorgaans plastic afvalemmers.
“Deze verkoop ik steeds vaker”, vertelt Schutte wijzend op een kookplaat met dubbele gaspit, die tegen de wand geklapt kan worden. “Nu mensen kleiner gaan wonen, heeft het weer zin als je een kookplaat tijdelijk op kunt klappen. Hij bestaat al decennia, maar geen enkel merk heeft hem ooit nagemaakt. Dat is ook bijna onmogelijk. Moet je eens kijken naar die hoeken. Zo perfect. Je ziet niet eens dat ze gelast zijn.”

Sieraad
Het is de passie die we eerder zagen en die hij ook verlangt van dealers.
“Een sieraad, vind je niet”, vraagt commercieel manager Gianfranco als we een unit passeren met een grote stalen wijnkoelkast. “De behuizing wel”, zegt Schutte met een knipoog. “Maar een gemiste kans dat er geen Fhiaba apparatuur in zit.”
Even later stapt een zestiger met een muts op de showroom binnen. Het is de oudste broer Moretto. Sinds zijn vader een stap terug deed is hij algemeen directeur, terwijl zijn broer de operationele leiding heeft. Na een stevige omhelzing pakt hij een fles prosecco uit de koelkast. Als de glazen zijn gevuld, toont hij op zijn telefoon een foto van een oven uit de jaren ‘60. “Ik kreeg net een email met de vraag of we deze nog kunnen repareren.”
Het is geen alledaags verzoek, maar ze doen het. En anders regelen ze het op een andere manier. Het past bij hun visie om keukens te maken voor de eeuwigheid.
“Mijn vader begon als fabrikant van apparaten, tegenwoordig zijn we vooral een fabrikant die apparaten tot hun recht laat komen”, vertelt hij korte tijd later. Het woord keuken vermijdt hij bewust: “Wij maken geen keukens. We leveren alleen de motor. Het hart van de keuken. De consument kiest zelf apparaten en pannen en maakt er een keuken van. Je kunt de keuken steeds aanpassen, maar ons hart is voor eeuwig. Je koopt hem voor het leven. En daarna kun je hem doorgeven aan je zoon.”

Info:
Alpesinox.com